ابزار هدایت به بالای صفحه

جلال شهید بعد از 25 سال از شهادتش در منطقه عملیاتی ابوغریب سال گذشته به خانه اش برگشت و شگفتی خلق کرد.

جلال شهید پس از سالها دوری از خانواده به آرامی در آغوش مادرش آرام گرفت و مادر پس از سالها سکوت و چشم به راهی جلال بر بالین پسرش رفت کنارش نشست و در مقابل چشمان بهت زده حاضران جلال را در آغوش گرفت و شروع به لالای خواندن کرد.

مادر جلال با آرامشی خاص و چشمانی اشک بار به آرامی چندین دقیقه پیکر پسرش را در آغوش گرفت و به لهجه محلی و ساده اش گفت: للم لالا کجا بیدی.

لالایی های مادر برای فرزندش پس از 25 سال همچنان اشکها را جاری می کند و دلها را به یاد شهدایی چون جلال می اندازند به یاد مادرانی صبور که فرزندان خود را برای دفاع از دین و آئین خود فرستادند و هم اکنون خود در اوج گمنامی در روستایی دور افتاده زندگی می کنند و چشم به راه فرزندشان هستند و درنهایت آرزویشان همچون مادر جلال عزیزمان لالایی از ته دل است. لالایی که در تاریخ ماندگار شد. اینکه بگویند, بچه ام بخواب، کجا بودی.

شاید عکس این وداع به یاد ماندنی خانواده جلال با فرزنداشان پس از سالها تلنگری باشد به افرادی که پس از دفاع مقدس امروز آن همه دلاور مردی ها را فراموش کرده اند و در هیاهوی دنیای سیاست و فراز و نشیبهایش و زندگی پر دغدغه امروز خود را نیز فراموش کرده اند چه برسد به جلالها را.

عکس وداع جلال با مادرش هنوز پس از گذشت روزها از آرام گرفتن جلال در آغوش پدر و مادرش هر بیننده را مجبور می کند بنشیند و فکر کند که جلال برای چه شهید شد و راهش چیست و برای ادامه راهش چه باید کرد.

عکس جلال و مادرش نشان داد که فرهنگ ایثار امروز در قلب مادران و پدرانی همچون والدین جلال در روستای محروم الله آباد دهقانی در حومه شهر جیرفت در جنوب استان کرمان موج می زند.

مادری که صبورانه 25 سال برای خواندن آخرین لالایی فرزندش در انتظار ماند، مادری از جنس مردمان محروم درد کشیده جنوب کرمان که اشکانش در سکوت ریخت.

جلال بار دیگر آمد که به جوانان امروز به اقشار مختلف مردم و مسئولان بگوید برای چه رفته است و هنوز هم زنده است و راهش ادامه دارد.

جلال آمد که بگوید امروز که با هجوم فرهنگ غرب مواجه هستیم امروز که بنا به گفته برخی آمار شاهد بروز ناهنجاریهای اجتماعی و فرهنگی هستیم برای رهایی از این موانع تنها یک راه داریم و آن هم راه جوانی ساده اما با تقوا بود که 25 سال قبل رفت و امروز بازگشته تا بگوید این راه تنها راه جاودانه ماندن است.

آمدنش غریبانه و در عین جال زیبایش شاید تلنگری باشد به ما که امروز در هیاهوی زندگی فانی گم شده ایم.

آمدنش این تلنگر را به مسئولان فرهنگی می زند که فرهنگ دفاع مقدس که مملو از ایثار و از خودگذشتگی و تلاش است تنها راه رهایی از بی راه هایی است بر سر راه اجتماع امروزی قرار می گیرد.

و در نهایت این سوال مطرح می شود که تا کنون برای حفظ و گسترش فرهنگ شهادت به جوانانمان چه کرده ایم که در نهایت در مقابل جلالها و مادرانشان شرمنده نمانیم.

این روزها اما گروهی مستند ساز به سرپرستی مجتبی دهقانی این بار سنگین را بر دوش خود احساس کرده است و برای ساخت مستندی الهام گرفته از عکس لالایی مادر جلال شهید در روستای محل زندگی جلال حاضر شده است.

هر چند که قبل از آن نیز عکس جلال و مادرش که نمونه ایثار بود در حجم بالا پوستر شد و در سطح وسیع در جامعه پخش شد اما این بار با ساخت مستند مراسم وداع جلال به نظر می رسد زمینه برای فرهنگ سازی این ایثار بار دیگر مهیا شده است.
دهقانی می گوید:

برای ساخت این فیلم تنها از یک عکس الهام گرفتم زیرا این عکس دارای عمق پیامی بسیار بالایی است.

وی با اشاره به تاثیر گذاری هنر در جامعه گفت: این عکس و در نهایت مستند شهید جلال رئیسی می تواند بسیاری را از خواب غفلت بیدار کند.

وی ادامه داد: در این مستند تمام بخشهای زندگی شهید در نهایت شهادت، ورود به روستایش بعد از 25 سال و به خصوص مراسم وادع با خانواده و مادرش گنجانده شده است.

وی کارهای فرهنگی در خصوص شهدا را موجب زنده نگاه داشتن این راه در قلب جوانان دانست و خواستار حمایت مسئولان فرهنگی برای توسعه این فرهنگ در جامعه شد.

شهید جلال رئیسی از شهدای نیروی انتظامی است که در 19 اردیبهشت 65 در منطقه عملیاتی ابوالغریب به شهادت رسید و پیکر پاکش پس از 25 سال تفحص شده که در تاریخ پنجم مهرماه سال 1390 به آغوش خانواده اش بازگشت و در زادگاهش روستای الله آباد دهقانی از توابع شهرستان جیرفت آرام گرفت.

منبع : پاشاكي نو

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: