ابزار هدایت به بالای صفحه

زمستان

سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت

 سرها در گريبان است

 کسی سربرنيارد کرد پاسخ گفتن و ديدار ياران را

 نگه جز پيش پا را ديد نتواند

 که ره تاريک و لغزان است .

 وگر دست محبت سوی کس يازی

 به اکراه آورد دست از بغل بيرون

 که سرما سخت سوزان است.

 نفس کز گرمگاه سينه می آيد برون ابری شود تاريک

 چو ديوار ايستد در پيش چشمانت

 نفس کاينست ، پس ديگر چه داری چشم

 زچشم دوستان دور يا نزديک.

 ***

 مسيحای جوانمرد من ! ای ترسای پير پيرهن چرکين !

 هوا بس ناجوانمردانه سرد است... آی...

 دمت گرم و سرت خوش باد

 سلامم را تو پاسخ گوی ، در بگشای

 منم ، من ، ميهمان هر شبت ،لولی وش مغموم

 منم ، من ، سنگ تيپا خورده رنجور

 منم ، دشنام پست آ فرينش ، نغمه ناجور

 ***

 نه از رومم ، نه از زنگم ، همان بيرنگ بيرنگم

 بيا بگشای در، بگشای ، دلتنگم.

 حريفا ! ميزبانا ! ميهمان سال و ماهت پشت در چون موج می لرزد.

 تگرگی نيست ، مرگی نيست

 صدايی گر شنيدی ، صحبت سرما و دندان است.

 ***

 من امشب آمدستم وام بگذارم

 حسابت را کنار جام بگذارم

 چه می گويی که بيگه شد ، سحرشد ، بامداد آمد؟

 فريبت می دهد ، بر آسمان اين سرخی بعد از سحرگه نيست.

 حريفا ! گوش سرما برده است ، اين يادگار سيلی سرد زمستان است.

 و قنديل سپهر تلگ ميدان ، مرده يا زنده

 به تابوت ستبر ظلمت نه توی مرگ اندود ، پنهان است.

 حريفا ! رو چراغ باده را بفروز ، شب با روز يکسان است.

 ***

 سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت

 هوا دلگير ، درها بسته ، سرها در گريبان ، دستها پنهان ،

 نفس ها ابر ، دلها خسته و غمگين ،

 درختان اسکلتهای بلور آجين ،

 زمين دلمرده ، سقف آسمان کوتاه ،

 غبارآلوده مهر و ماه ،

 زمستان است...